به دوستان‌ام

در این دنیایی که حتا نمی‌تونی ادعا کنی، خودت رو خوب می‌شناسی، شناختن آدم‌هایی که هر کدوم با طرز تفکرهای متفاوتی بار اومدند، یکی از سخت‌ترین کارهای روزگاره.
چند وقتی می‌شد که صدای خالق‌ام رو از قلب‌ام نشنیده بودم و خیلی خیلی کم به یادش می‌افتادم. تا این‌که...
الان فقط فهمیدم که تو هم اگر فقط کمی، قسمت خداباوری مغزت فعال بشه، فرق بین خوب و بد و دروغ و راست رو تشخیص می‌دی و جلوی خیلی از اتفاق‌های بدتر رو می‌گیری.
البته اصلا قصد نصیحت و معلم اخلاق شدن رو نداشتم چون از معلم اخلاق‌ها هیچ وقت جز بی‌اخلاقی ندیدم. قصدم تنها مرور خاطرات چند روز گذشته‌ام بود. همین.
به قول دوستی: دل قوی دار اگر چه شاید سحر نزدیک نباشد، اما بی شک می‌آید...